بنفشه بیژنی

ساعت ها در طول شبانه روز صرف شناسایی مسایل ریز و درشت با حس های منفی خشم و ناراحتی و … و حل آنها می گذشت. به خاندان و اطرافیان پایه در خودشناسی اعلام کرد که می تواند طی یک پکیج چند جلسه ای (تعداد جلسات برای هر فرد متفاوت بود) مسایل اساسی را شناسایی و حل کند. با معرفی پکیج هر فرد و اشک شوق فرد از توانایی شناسایی مسایلی که یا در حل آن درمانده شده بود و یا گاهی حتی مسئله را شناسایی هم نکرده بود تازه متوجه وجود آن می شد. ولی این بنفشه رو راضی نمی کرد و مرتبا در راز و نیازهای خود از خدا می خواست راه حلی کوتاه تر و تاثیر گذارتر بر سر راهش قرار گیرد که فرد مراجعه کننده مثل زدن آمپول بهبود کامل یابد. خلاصه در این راه توجه اش به مراقبه و مدیتیشن جلب شد. فکر کرد گمشده اش آنجاست و به توصیه خواهران همیشه همراه اش شبنم و پرنیان با دوره ویپاسانا آشنا شد و بعد از چندین سال بالاخره در دبی برای ایرانیان قرار بود برگزار شود. در حال جمع آوری مدارک پاسپورت و خرید دلار بود و هر لحظه به رفتن نزدیک می شد که باز از خدا خواست که اگر در ایران همچین دوره ای هست سر راهش قرار بدهد. کاملا اتفاقی پیامی از دوستی دریافت کرد حاوی این متن بود که، دو روز دیگر در شمال کشور دوره ریتریت در حال برگزاری است و به عنوان آخرین امید و بدون شناخت از دوره شرکت کرد. موارد جالبی دید، اینکه مربی که عشق خداگویان بود اشعار مولانا را می خواند و اشک  می ریخت، اشکی حاصل از درک عمیق خدا نه از شدت ناراحتی. همدلی و شفقت زیادی بین کادر پشتیبان بود. فقط تماشا میکرد در بهت این همه درک و عشق،  مراقبه ها طبق مدیریت مربی انجام می شد. بالاخره چیزی از درون  شکست، منیتی که او را مغرور و جدا از هستی و دیگران می پنداشت، شکست. ناگه معجزه ای شکفته شد یک حس زیبا و غیر قابل وصف بود. در یک آن با تمام وجود و واضح و شفاف، تک تک سلولهای بدن را نظاره می کند، عشق و همدلی وسیع که سلولها را با امید به زندگی و نفس کشیدن در اوج همکاری کنار هم نگهداشته است. نام آنرا قدرت درون گذاشت.

بعد از آن دوره کیفیت کشف باورها و حل آن در او افزایش یافت. ولی بنفشه باز هم دنبال هدف اصلی اش بود اینکه با یک چشم بر هم زدن ریشه ای ترین باور را ببیند و با حل آن برسد، بتوان وابستگی به درمانگر را تمام کرد.