سالها پیش منم مثل خیلی از مادرهای خانه دار خسته و ناامید، وسط زندگی شلوغ و پلوغ بودم. نمی دونستم چطور به خودم دلخوشی بدم. نه تاب رفتن داشتم و نه تاب ماندن.
اما همیشه پس ذهنم بوده که میشه راحت تر زندگی کرد مثل جادوگر های تو فیلم ها همه چیز به راحتی و آسانی باشه (به قول خودمون با یه بشکن زدن(
از وقتی رو خودم کار کردم، به کمک راهنماهایی که خدا خیلی بموقع سر راهم قرار داد، فهمیدم اون گمشده خودم بودم.
همه عزیزانم را درک می کردم، به همه توجه داشتم جز خودم. چون خودمو از یه جایی به بعد جا گذاشته بودم. از خودم فاصله گرفته بودم. کم کم خودمو پیدا کردم، کم کم خودم را شفا دادم روحم آرام شد تنم سلامت شد ذهنم آزاد شد وتونستم عشق را که هر روزه در جهان هستی دانلود میشه دریابم و حس کنم. چشمم به این همه زیبایی درجهان روشن شد، گمشده ام را بین روزمره های زندگی پیدا کردم.
الان اینجام تا به آدمایی مثل اون شبنم گم شده، کمک کنم. تا بگم توی شلوغی زندگی هامون میشه تعادل بین خود و خانواده ایجاد کرد، میشه شاد بود چون ما دنیا اومدیم که در شادی وشعف زندگی کنیم، در هر لحظه.
اگر غیر از اینه باید تو هم دست بکار بشی. حتما!!!!!!
تا بتونی عشق را به یاد بیاری. عشق درمان همه چیز است، التیامی برای تمام دردهایی که بشر از ازل تا ابد کشید و خواهد کشید …
همیشه از این همه درمانگاه، بیمارستان، مریض و هزینه هایی که میتونست صرف شادی بشه ولی هزینه دارو ودرمان میشه، حس ناراحتی داشتم. انگار یکجای کار میلنگه. مثل اینکه در جای درستی نیستیم.
